Τρίτη 17 Ιουνίου 2014

Απόδοση αφήγησης δια μνήμης ;


Τα πολύ παλιά χρόνια όλος ο κόσμος πήγαινε σχολείο. Τα ζωα, τα φυτά, οι πετρες, όλα πήγαιναν σχολείο.

Οι γηραιότεροι διδασκαν τους νεότερους πώς να υπερασπίζονται τον εαυτο τους και που θα βρουν τροφή.
Οι νεότεροι δίδασκαν στους γηραιότερους πώς να κρατούν το μυαλο τους ανοιχτο και σε εγρήγορση.

Ετσι ενας πλατανος μπορουσε να διδάξει βοτανολογία σε μια νεαρή αλεπου.
Μια πετρα διαλογισμό σε μικρα σπουργίτια.
Ο ανεμος να διδάξει χορο σε νιφάδες , η φωτια  τη μαγεια και την χρησιμότητα της .
Ενας κάκτος μαθήματα αυτοάμυνας , το αηδόνι πώς να τραγουδάς και γεωγραφία από έναν πιγκουΐνο.
Ολοι μάθαιναν ελεύθεροι ελευθέρα αυτό που ήθελαν.
Ο κάθε ενας επέλεγε που, ποτε,πως και με ποιον θα μάθαινε.
Ολοι τους αγαπουσαν το σχολειο που δεν το ονομαζαν ‘’σχολειο’’ αλλα ζωη.  

Και ξαφνικά μια μερα επεσε από ένα δεντρο ένα νέο ζωο που λεγόταν homo sapiens ετοιμο πως ξερει τα παντα και καλύτερα από τον καθενα.
Ο ιδιος αποκαλουσε τον εαυτο του Μεγα Δασκαλο και αμεσως βάλθηκε να τους διδάξει ολους. Μετα από χρονια όμως διαπίστωσε ότι κανεις δεν τον καταλαβαινε , ετσι ελεγε.

Προσπάθησε να δωσει μαθηματα ηθικής στις πετρες αλλα οι πετρες δεν καταλάβαιναν την ομιλία του.
Προσπάθησε να παραδώσει μαθηματα οικονομίας στα πουλια αλλα εκεινα φτερούγισαν δεξια και αριστερα αδιαφορώντας για τους νομους της αγοράς.
Μια μερα προσπάθησε να διδαξει ευγένεια στη φωτια αλλα εκαψε τα δάχτυλα του και παραλίγο να πνιγεί ενώ προσπαθούσε να πειθαρχήσει ένα ποτάμι.
Οσο για το μαθημα των μαθηματικων στα αστερια και γεωπολιτικής στον ανεμο , σκετη αποτυχία.

Όλα αυτά εκαναν τον homo sapiens να θυμώσει τοσο πολύ που αποφασισε να κοψει τους δεσμους του με τον κοσμο αφου δεν ηθελε να διδαχτεί κανεις απ αυτόν και πως θα δίδασκε μοναχα τα παιδια του.
Ετσι εφτιαξε μια μεγαλη φυλακη, εβαλε μεσα τα παιδια και απαγόρευσε να μπαίνουν μεσα σ αυτή τα ζωα, τα φυτα, ο ανεμος, η βροχη, οι πετρες και τα αστερια.
Τη φυλακη αυτή την ονόμασε ΣΧΟΛΕΙΟ.

Ο κοσμος εξω αποφάσισε να εξακολουθήσει υπάρχει μεχρι ο   homo sapiens καταλάβει πως και αυτος είναι μερος του σχολειου της ζωης.

Παρόλο που αυτό εγινε πριν από πολλα χρονια , ο homo sapiensδεν εχει μαθει απολύτως τιποτα. Ακομα και σημερα τα εγγονια του homo sapiens συνεχιζουν να σπαταλούν τον λιγο χρονο τους κανοντας τον δασκαλο της φυλακης.


Ενώ εξω ο κόσμος συνεχιζει … την ελευθερια του. 

Σάββατο 14 Ιουνίου 2014

Πρωτόκολλο Συνεργασίας για την Πρόληψη και την Επίλυση Περιστατικών Σχολικής Βίας και Εκφοβισμού

Διαβάζοντας ο καθένας μας το Πρωτόκολλο Συνεργασίας για την Πρόληψη και την Επίλυση Περιστατικών Σχολικής Βίας και Εκφοβισμού που δημοσίευσε η Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Αττικής, διαπιστώνει οτι για την οποιαδήποτε προβατική συμπεριφορά μεσα στο σχολείο φταιει ο μαθητης και η οικογενεια του και ΟΧΙ το σχολειο , ΟΧΙ οι εκπαιδευτικοί , ΟΧΙ οι συνθήκες και ΟΧΙ η πολιτεία
Το 1ο πραγμα που λεει το Πρωτόκολλο Συνεργασίας είναι η διαπόμπευση του μαθητή , να τον κανει δακτυλοδεικτούμενο και ΜΕΤΑ όλα τα αλλα.
Προσέξτε
Α’ ΕΠΙΠΕΔΟ: ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΒΙΑΣ ΟΧΙ ΑΥΞΗΜΕΝΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ
Πρόληψη ή αντιμετώπιση περιστατικού σε ενδοσχολικό επίπεδο
Ο πρώτος και καθοριστικός κρίκος από τον οποίο ξεκινά η παρέμβαση είναι ο εκπαιδευτικός της τάξης. Συγκεκριμένα, η παραβατική συμπεριφορά μαθητή/τριας προβληματίζει τον εκπαιδευτικό της τάξης, ο οποίος αρχικά διαπιστώνει και συνειδητοποιεί το πρόβλημα, το οποίο στη συνέχεια κοινοποιεί στη σχολική κοινότητα (μαθητές, εκπαιδευτικοί, γονείς). Εξίσου σημαντικός σε αυτό το επίπεδο είναι και ο ρόλος της οικογένειας του/της μαθητή/τριας με την παραβατική συμπεριφορά.
Β’ ΕΠΙΠΕΔΟ: ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΒΙΑΣ ΟΧΙ ΑΥΞΗΜΕΝΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ
Ακολουθείται η ίδια διαδικασία του προηγούμενου επιπέδου
Γ’ ΕΠΙΠΕΔΟ: ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΒΙΑΣ ΟΧΙ ΑΥΞΗΜΕΝΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ
Ακολουθείται η ίδια διαδικασία του προηγούμενου επιπέδου κτλ κτλ
Δ’ ΕΠΙΠΕΔΟ: ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΒΙΑΣ ΑΥΞΗΜΕΝΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ
Ακολουθείται η ίδια διαδικασία του προηγούμενου επιπέδου κτλ κτλ
Οι περισσότεροι γονεις ,αν όχι ολοι , δεν γνωριζουν αυτό.
Τα σχολεια εχουν σκόπιμα καλλιεργήσει μια αίσθηση ανικανότητας στους γονείς με σκοπο να τους εμπιστευόμαστε τα παιδια μας με αντάλλαγμα να μας κατηγορούν για τις αποτυχίες του.