Κάθε χρόνο , με την έναρξη της σχολικής χρονιάς , η χαρά των γονιών είναι μεγαλύτερη από αυτή των παιδιών.
Οι γονείς , περήφανοι που τα παιδιά τους υπερπήδησαν το εμπόδιο της προηγούμενης τάξης ( στην ουσία χαίρονται που δεν θα εχουν επανω του κολλημένη τη ρετσινιά του ότι το παιδι τους εμεινε στη ιδια τάξη , .. όχι για το παιδί … για τους ιδίους ) , τα παιδια καταλαβαίνουν ότι και φετος δεν υπάρξει κανεις για να τα καταλάβει και το κρατος , το σύστημα , το Υπουργείο χοροπηδα από τη χαρα του …που ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ γεμίζουν τα σχολεία του με νέο υλικο που θα προετοιμαστεί κατάλληλα για να λαβει την ιθαγένεια του δούλου.
Ετσι ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ η εθνικη εκπαίδευση , ο κρατικός έλεγχος θα παρει τη γνωστη μορφη της κατήχησης, για τα παιδια … ζωη θα γινει ο διευθυντής του σχολείου , οι Δάσκαλοι θα συμπεριφέρονται ( ευτυχως όχι ολοι ) σαν ωμα μοσχεύματα , οι εξετασεις θα χρησιμοποιηθούν ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ ως κατασταλτικός μηχανισμός και ολοι μαζι θα κανουν επιδρομές στην ελευθερια των παιδιών.
Για μια ακομη φορα…
Όμως …
Για μια ακόμη φορα , θα υπάρξουν κατι αυθάδεις τυποι που θα παλέψουν για δουνε αυτοδιαχειριζομένους ανθρώπους που θα διεκδικούν την ιδιοκτησία του εαυτού τους.
Για μια ακόμη φορα …
‘’Οι κρατηστες και καπιταλιστές γνωρίζουν καλυτερα από τον καθενα ότι η δυναμη τους στηρίζεται σχεδον εξολοκλήρου στο σχολειό ‘’
